خلاصه کتاب آنچه گذشت خلاصه تاریخ تحلیلی پرسش محور

خلاصه کتاب تاریخ تحلیلی پرسش محور کتاب آنچه گذشت

این فایل خلاصه کتاب آنچه گذشت خلاصه تاریخ تحلیلی پرسش محور از انتشارات معارف اسلامی است که به کوشش مجموعه استادانه تالیف شده است.
فایل خلاصه تاریخ تحلیلی پرسش محور به صورت اختصاصی تهیه گردیده است، خلاصه کتاب آنچه گذشت شما دانشجویان عزیز را میتواند در کسب نمره عالی یاری نماید اما جایگزین اصلی کتاب نمی باشد! این فایل به شما کمک میکند که در درس تاریخ تحلیلی که در دانشگاه ها به صورت عمومی ارائه می شود نمره خوبی را کسب نمایید و معدل خود را بهبود بخشید.

ویژگی های خلاصه کتاب آنچه گذشت:

در خلاصه تاریخ تحلیلی پرسش محور:

• تایپ شده
• روان و گویا
• مناسب برای کسب نمره عالی
• به صورت فایل PDF و قابل دانلود
• دسترسی بی نهایت به فایلها
• تهیه شده از آخرین نسخه کتاب آنچه گذشت تاریخ تحلیلی پرسش محور نگارش جمعی از نویسندگان
  

  پرسش 1_ واقعا چرا به تاریخ و سخنان پیامبر و سیره امامان اعتماد کنیم وقتی احتمال جعل و تحرف در آنها وجود دارد؟

  پاسخ: بعضی به دلیل تعصبات مذهبی و قومی، تهدید و تطمیع از طرف حکومت ها و عده ای نیز از روی اشتباه گزارش هایی جعل کرده اند اما این به معنای بن بست در شناسایی و تشخیص صحیح از جعلی نیست. در اینجا به متخصص علم تاریخ با ابزارهای علمی که در طول تحصیل، تدریس، پژوهش و مطالعه به آنها دست یافته است تا اندازه زیادی توان تشخیص و جداکردن گزارش های صحیح و درست از جعلیات وجود دارد.

  ابزارها:

  علم های رجال، درایه، ادبیات عرب، باخبر بودن از تواتر و پیوستگی تاریخ، تسلط در شناخت دوره ها و دانش ها و شخصیت ها و حوادث معروف و مهم تاریخی و سنجش با معیار عقل.

  علم رجال:

  علمی است برای شناسایی رجال راویان. کسی که این علم را می‌داند اگر روایتی از طرف افراد ضعیف و غیرمعتبر نقل شده باشد، آنها را می‌شناسد و آن گزارش را با تردید مطالعه می‌کند. در تاریخ اسلام افراد روایت گر افسانه ساز و دروغ پرداز بسیار وجود دارد اما تاریخ شناس هیچگاه به روایت آنان اهمیت نمی‌دهد.

  علم ادبیات عرب:

  هر زبانی نکات ادبی ویژه خود را دارد و معمولا در ترجمه اینگونه ویژگی ها منتقل نمی‌شود. یکی از ضرورت های استفاده از منابع تخصصی کهن آگاهی کامل درباره قوانین ادبیات عربی است زیرا منابع تفسیری، حدیثی و تاریخی کهن اسلام بیشتر به زبان عربی است. آشنایی با این زبان در تشخیص نقش اساسی دارد.

  باخبر بودن از تواتر و پیوستگی تاریخی و روایت ها:

  هنگامی که گروهی از راویان و نویسندگان که دروغ گفتن همه آنان ممکن نیست، مطلبی را روایت می‌کنند، احتمال وقوع آن گزارش قوی می‌شود.

  شناخت کافی نسبت به دوره ها، دانش ها و شخصیت ها و حوادث معروف تاریخی:

  گاهی با سنجش ساده عقلی می‌توان گزارش غلط را تشخیص داد. کسی که شناخت تاریخی مختصری داشته باشد بهتر می‌تواند در این زمینه فعالیت کند.

  چکیده سخن:

  این امر که در گزارش های تاریخی دروغ پردازی و جعلیات زیاد است صحیح اما کارشناس تاریخ با ابزارهای علمی تا اندازه ای می‌تواند گزارش صحیح را از جعلی تشخیص بدهد؛ بنابراین مانند همه علوم باید به سراغ کارشناس و متخصص آن برویم. این بدان معنی نیست که کارشناس اشتباه نمی‌کند چرا که در همه علوم اشتباه رخ می‌دهد.

  پرسش ۲_ با گذشت بیش از هزار و چهارصد سال از صدر اسلام، از کجا معلوم که تاریخ اسلام تحریف نشده باشد؟

  پاسخ: امروزه با اینکه از رسانه های پیشرفته و امکان فیلم برداری از سخنرانی و رفتار افراد برخورداریم بازهم امکان تحریف و جعل در سطح وسیعی وجود دارد. بدیهی است که احتمال جعل و تحریف در رخدادهای هزار و چهارصد سال پیش بیشتر باشد.

  در بیشتر شاخه های علمی احتمال اشتباه وجود دارد و قابل انکار نیست اما اشتباه مانع از مراجعه به آن علوم نمی‌شود. در زمینه تاریخ نیز به همین شکل است. نه نگاهی افراطی و همراه  با زیاده روی به تاریخ داشته باشیم و تمام داده های تاریخی را غیرقابل خدشه بدانیم و بپذیریم و نه نسبت به همه آنها مشکوک باشیم. شیوه صحیح آن است که هر موضوع تاریخی را با نگاهی علمی و منتقدانه بررسی کنیم و در صورت کافی بودن دلایل آن را بپذیریم و در غیر این صورت با نگاهی تردید آمیز بنگریم.

  با این حال مسئله طوری نیست که آیندگان از پذیرش تاریخ به کلی و به صورت کامل مایوس شوند و از اساس نتوانند به آن اعتماد کنند بلکه روش های علمی برای جداسازی گزارش صحیح از جعلی وجود دارد. براین اساس با نوعی استنباط و برداشت ظریف و علمی، می‌تواند درستی یا نادرستی برخی روایات و خبرها را در محک و سنجه نقد و پژوهش قرار دهد و نتیجه گیری کند.

  روش های تشخیص گزارش های اصلی از جعلی:

  ۱_ گزارش سندی: بررسی سندی با اشراف کامل نسبت به علم رجال حاصل می‌شود. علم رجال عهده دار بیان ویژگی های مثبت و منفی راویان احادیث و گزارش است.

  کسی که علم رجال بداند، تشخیص بخشی از گزارش های صحیح از جعلی برایش آسان است اما کسی که به چنین علمی مسلط نیست یا گرفتار افراط می‌شود یا راه کوتاهی پیش می‌گیرد. تفریطیان به تمام تاریخ شک کرده و افراطیان همه گزارش ها را وحی مسلم فرض می‌کنند.

  ۲_ بررسی محتوایی: گاهی سند روایت یا گزارش صحیح است اما محتوای آن مشکل دارد. بررسی محتوایی در فهم و اعتبار سنگی روایت ها و گزارش های تاریخی کمک شایانی می‌کند.

  ۳_ نشانه ها و گواهی های اعتمادبخش: برخی از رویدادهای تاریخی از تواتر و پیوستگی شهرت و نشانه ها و گواهی ها برخوردار است که اعتماد انسان به آنها را آسان می‌کند.

  چکیده سخن:

  بنابراین شناسایی وقایع گذشته که در پرتو متون منعکس اند و به دست ما می‌رسند، مستلزم رعایت یک روش ویژه است؛ روش بررسی و مطالعه اسناد، نقد سند، نقد مورخ و … . دو رشته در علوم اسلامی به نام درایه‌الحدیث و علم رجال وجود دارد که مورخان می‌توانند از آن استفاده کنند. اعتبار و قابل اعتنا بودن تاریخ از نظر علمی مسئله ای است که شکی در آن وجود ندارد و اهمیت تاریخ نیز قابل انکار نیست.

  در خصوص حجت بودن گزاره های تاریخی و صحت و سقم آنها دیدگاه های متفاوتی بیان شده است. دیدگاه افراطی، تفریطی، اعتدالی و عقلانی.

  دیدگاه افراطی: هرآنچه در تاریخ آمده است صاحب اعتبار و حجت است.

  دیدگاه تفریطی: اعتبار و حجت بودن تاریخ و داده های تاریخی به طور کامل زد می‌شوند.

  دیدگاه اعتدالی و عقلانی: نه چشم بسته همه گزارش های تاریخی را قبول می‌کند و نه با شک غیرعاقلانه همه را کنار می‌گذارد بلکه با روش علمی می‌توان بسیاری از گزارش ها را شناسایی کرد و به حقیقت پی برد.